Πριν μερικά χρόνια όταν η μαμά δεν ήταν πια μαζί μας και ο θείος σταμάτησε να φτιάνει την παραδοσιακή βασιλόπιτα των παιδικών μου χρόνων, αναγκάστηκα και αγόρασα μια έτοιμη. Η απογοήτευσή μου δεν λέγεται. Που ήταν εκείνη η πεντανόστιμη, μυρωδάτη βασιλόπιτα, που ξεχείλιζε από αναμνήσεις, γεύσεις και αρώματα? Αυτή που αγόρασα, αν και ήταν από επώνυμο ζαχαροπλαστείο, το μόνο που διέθετε ήταν εμφάνιση. Ήταν ένα κέικ με γιορτινή διακόσμηση. Τα επόμενα χρόνια και μετά από την γνωριμία μου με το Γιάννη και τη Βούλα τα παιδιά του Sweet Shop, τους ζήτησα να φτιάξουν την Βασιλόπιτα με καρύδια και κάντιτα (φρουΐ γλασέ), που έμοιαζε λίγο με την οικογενειακή συνταγή. Πέρσι λοιπόν το αποφάσισα και έφτιαξα δυο βασιλόπιτες την μια με την συνταγή της γιαγιάς (πάλι δεν ήταν ακριβώς η συνταγή του θείου, θυμήθηκα όμως ότι χρησιμοποιούσε έτοιμο μίγμα για κέικ*) και την δεύτερη με μικρή παραλλαγή στην οποία σκέφτηκα να εμπλουτίσω το μίγμα με σκόνη καρυδιού. Το αποτέλεσμα εκπληκτικό. Μοσχοβολούσε το σπίτι και η γεύση απερίγραπτη.
Η Λευκάδα, διεθνώς γνωστή ως «το σμαραγδένιο νησί» είναι το τέταρτο σε έκταση ελληνικό νησί του Ιονίου πελάγους και βρίσκεται ανάμεσα στην Κέρκυρα και την Κεφαλονιά. Η Λευκάδα ακουμπά σχεδόν τις ακτές της Ακαρνανίας στη Δυτική Ελλάδα με απόσταση μεταξύ τους μικρότερη των 100 μέτρων. Η σύνδεση γίνεται μέσω πλωτής γέφυρας. Πολλοί ιστορικοί όπως ο Θουκυδίδης και ο Στράβων την αναφέρουν στα συγγράμματά τους ως χερσόνησο της Ακαρνανίας.
Το όνομά της είναι συνδεδεμένο με το ακρωτήριο του Λευκάτα. Το άσπρο χρώμα των βράχων του ακρωτηρίου έδωσε την ονομασία της.