Πριν δυο χρόνια, όταν ξεκίνησα αυτή την σελίδα ήμουν γεμάτη αισιοδοξία και όνειρα. Ήθελα απλά να περνάω κάποιες σκέψεις μου και θέματα που αγαπούσα. Σήμερα θέλω να εξακολουθώ να έχω δικαίωμα στα όνειρα και την δυνατότητα να τα πραγματοποιώ, όπως και στο παρελθόν.
Έχω ένα μεγάλο όνειρο – ΣΤΟΧΟ για το μέλλον, αλλά αυτό δύσκολα θα το πετύχω μόνη! Μετά από αρκετό χρόνο σιωπής, δημοσιεύω αυτό το άρθρο, γιατί πιστεύω ήρθε η ώρα να ζητήσω από όλους όσους πιστεύουν ότι τα ΟΝΕΙΡΑ είναι η κινητήρια δύναμη της ύπαρξής μας, να κάνουμε κάτι όλοι μαζί…
«Να δώσουμε πίσω στους νέους το όνειρο». Να γίνουμε μπροστάρηδες και να οδηγήσουμε τα παιδιά μας σ’ ένα καλύτερο μέλλον. Το μέλλον που δικαιούνται. Να τους εξασφαλίσουμε το δικαίωμα να κάνουν όνειρα και να τα πραγματοποιούν.
Ως εδώ φτάσαμε, γιατί ακόμα επιτρέπουμε στους ανίκανους υπαλλήλους, που προσλάβαμε με 4ετή σύμβαση για να στελεχώσουμε τις καίριες θέσεις διακυβέρνησης και διαχείρισης της χώρας, να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Οι υπάλληλοί μας, όμως, μας στοιχίζουν υπέρογκα ποσά για τις μηνιαίες και εξτρά αποδοχές τους. Γιατί, όμως, αφού δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για τις οποίες τους προσλάβαμε, έχουμε φτάσει να ανεχόμαστε ακόμα και αυτές τις αξιόποινες πράξεις τους (ΠΡΟΔΟΣΙΑ – ΚΛΟΠΗ – ΑΠΑΤΗ – ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟ ΞΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ κ.α.) αντί να τους κοινοποιήσουμε την απόλυσή τους;
Θεωρώ ότι είμαστε αξιολύπητοι και αποτυχημένοι ως εργοδότες!
Αλλά έχουμε το δικαίωμα να προδικάσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας τις ζωές τους;
ΓΙΑΤΙ τα παιδιά μας να κληρονομήσουν τα αποτελέσματα των δικών μας λανθασμένων επιλογών και της ανοχής μας;
ΓΙΑΤΙ δεν διαφυλάξαμε το δικαίωμά τους να ζήσουν το προσωπικό τους όνειρο και να παλέψουν για τους στόχους τους;
Ας αναρωτηθούμε, τώρα, ο καθένας ξεχωριστά την ευθύνη μας απέναντι στις επόμενες γενιές. Απέναντι στο γιό μας, την κόρη μας ή το εγγόνι μας. Ο καθένας από εμάς έχει την βαριά ευθύνη να διαχειριστεί σωστά την κληρονομιά του. Και η κληρονομιά που παραλάβαμε από τους πατέρες και παππούδες μας είναι αυτός ο τόπος που ζούμε και λέγεται ΕΛΛΑΔΑ μαζί με το προνόμιο να λεγόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ.
Αναλογιστείτε το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ελληνικής φυλής. Μην παρασύρεστε από τις σειρήνες που ειρηνικά εισέβαλλαν και καπηλεύονται τα εθνικά μας ιδεώδη. Να είμαστε περήφανοι όχι μόνο για τα πνευματικά και υλικά επιτεύγματα των προγόνων μας, αλλά και για την ελληνική γλώσσα, την πίστη μας, την παράδοση, τις αξίες και τους θεσμούς της οικογένειας και της δημοκρατίας. Της μιας και μοναδικής Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αναλογιστείτε το χρέος μας και την ευθύνη απέναντι στους αγώνες και το αίμα που έχυσαν όσοι πριν από εμάς πάλεψαν επί αιώνες για να μας δώσουν το δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης, της έκφρασης και του ονείρου και σηκώστε ψηλά το κεφάλι.
Έχουμε πολύ λίγο χρόνο για να σταματήσουμε το ποτάμι της καταστροφής πριν σαρώσει τα πάντα. Είναι πολύ λίγος ο χρόνος που απέμεινε για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας και να δώσουμε πίσω στα παιδιά μας τις αξίες, τα όνειρα και τους στόχους.
Όλη μου τη ζωή ακολουθούσα πιστά κάποιους κανόνες, νομίζω είναι πάντα επίκαιροι και βοηθούν στην περίπτωση που δειλιάζουμε ή αναρωτιόμαστε για το επόμενο βήμα. Πρέπει να:
- · Κοιτάμε μόνο μπροστά.
- · Κρατάμε τη γνώση και τα διδάγματα του παρελθόντος.
- · Αναπροσαρμόζουμε τη δράση μας ανάλογα με τα εκάστοτε δεδομένα και απαιτήσεις.
- · Δίνουμε πνοή στις ιδέες και τις αξίες και παλεύουμε για να υλοποιήσουμε τους στόχους μας.
- · Γινόμαστε σοφότεροι και δυνατότεροι μετά από κάθε εμπόδιο ή ατυχία.
- · Κρατάμε πάντα ψηλά το κεφάλι.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ με την πραγματική τους έννοια και την αρχέγονη μορφή. Όλοι έχουν το ίδιο αναφαίρετο δικαίωμα να απολαμβάνουν τα δώρα της γης (εδάφους – υπεδάφους), του αέρα και της θάλασσας, καθώς και ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ.
Στην εποχή μας οι αγώνες δεν απαιτούν αίμα. Απαιτούν όμως ενέργεια, συγκρότηση, οργάνωση, στρατηγική και επιστημονική δράση. Κανείς, και ειδικά επ’ αμοιβή, δεν έχει το δικαίωμα να σφετερίζεται την κληρονομιά μας, τον εθνικό μας πλούτο και την ελευθερία μας.
Δεν θέλουμε καρικατούρες ελεγχόμενες από ξένα κέντρα αποφάσεων να διαχειρίζονται όσα μας ανήκουν. Θέλουμε επιτροπές, που να απαρτίζονται από πραγματικούς Έλληνες με ανώτατη επιστημονική κατάρτιση, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν ΣΩΣΤΑ η καθεμιά τον τομέα της για λογαριασμό όλων μας.
Είναι απίστευτο να εμμένουμε στάσιμα προσκολλημένοι σε καθεστώτα που η ροή της ιστορίας απέδειξε ότι μόνο ζημιά μπορούν να επιφέρουν. Γιατί να επιτρέπουμε να μας διοικούν ανδρείκελα που ελέγχονται από ξένα κέντρα και δρουν για λογαριασμό τους εις βάρος της ύπαρξης του Ελληνισμού; Είναι γνωστό ότι πριν την εκπνοή του 19ου αιώνα και σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 50χρόνων από την ανασύσταση του Ελληνικού Κράτους, κάποιοι ΞΕΝΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ από ξένα κέντρα είχαν καταφέρει να οδηγήσουν την χώρα σε πτώχευση. Ωφελώντας ποιους;
Σίγουρα όχι τους Έλληνες! Είδαμε και πάθαμε να τους ξεφορτωθούμε…
Μυαλό όμως δεν βάλαμε! Δε διδαχθήκαμε τίποτα από την ιστορία! Να υποθέσω ότι η μοναδικότητα του DNA μας είναι αυτή που ευθύνεται τόσο για τα αξιοζήλευτα επιτεύγματά μας όσο και για την μωρία μας;
Γιατί άραγε μπορούμε να γινόμαστε γροθιά ενωμένη τις μαύρες στιγμές της ιστορίας μας και την αμέσως επόμενη στιγμή ισοπεδώνουμε ότι πετυχαίνουμε;
Γιατί να παρασυρόμαστε στον αλληλοσπαραγμό και τον εμφύλιο με ολέθρια αποτελέσματα;
Γιατί να επιτρέπουμε στην άκρατη προσωπική μας φιλοδοξία να εγκληματεί προκειμένου να καταλάβει μια διοικητική καρέκλα;
Γιατί να μην μπορούμε εντέλει να ζήσουμε αρμονικά και μονιασμένοι, αφού όλοι μας φαίνεται να έχουμε τους ίδιους στόχους, όνειρα και ελπίδες;
Γιατί δίνουμε στους αλλογενείς εμείς οι ίδιοι τα όπλα με τα οποία θα μας πολεμήσουν;
Γιατί επιτρέψαμε στους «ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ» να εισβάλλουν ειρηνικά και να μας καπηλεύονται;
Όλες οι ξενόφερτες κυβερνήσεις- μαριονέτες λειτούργησαν σύμφωνα με τις οδηγίες και τα συμφέροντα των εντολέων τους. ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ή να πλουτίσουν τις τσέπες των εντολέων τους. ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΚΑΛΑ. Κατάφεραν να γαλουχούν τους νεοέλληνες (έτσι μας λένε) κάθε φορά ανάλογα με τις ανάγκες των καιρών με τη δική τους παραποιημένη αλήθεια μέχρι να μας μεταλλάξουν όλους σε μαριονέτες. Είναι δυνατόν ποτέ οι μαριονέτες να έχουν αντίλογο; Αυτές οι ξενόφερτες κυβερνήσεις-μαριονέτες εκχώρησαν σταδιακά, με την δική μας φυσικά συναίνεση, κάθε μας δικαίωμα να αναπτύξουμε την εσωτερική μας αυτοδυναμία, με στόχο να πάψουμε σιγά-σιγά να υπάρχουμε σαν Έλληνες. Αυτό πάντα γινόταν υπό την επήρεια κάποιου χρυσού χαπιού, -είτε αυτό λεγόταν εδαφική προσάρτηση(μετά τους πολέμους Νησιά-Βόρεια Ελλάδα-Μεγαλόνησο), είτε οικονομική σωτηρία (επίσης μετά από πολέμους ή τις υποκινούμενες πτωχεύσεις), είτε αναβάθμιση αξιώματος (τίτλος Ευρωπαίου πολίτη) ή αμυντική προστασία (ΝΑΤΟ-οπλικά συστήματα)-.
Με κάθε σύμβαση-συνθήκη εκχωρήσαμε, με τη σειρά, το δικαίωμα να εκμεταλλευτούμε το πλούσιο υπέδαφος της ελληνικής γης και να αναπτύξουμε βιομηχανία μέχρι που καταλήξαμε να αποδεχτούμε ελεγχόμενη και υπό όρους γεωργία και κτηνοτροφία, για να φτάσουμε σήμερα να αναγκαζόμαστε να εκχωρούμε και αυτό το δικαίωμα της προσωπικής περιουσίας και της αναπνοής ( κεφαλικός φόρος).
Έλεος Έλληνες!
Ότι δεν κατάφεραν στα βάθη των αιώνων οι ορδές των βαρβάρων το κατάφεραν με την ειρηνική διείσδυση και το χρυσό χάπι. Αυτό ήταν ανέκαθεν το σχέδιο. Να καταλάβουν την γη μας και να μας εξαφανίσουν από το χάρτη. Να μας κάνουν πολίτες του κόσμου κατατάσσοντάς μας σε κατηγορίες
Εμείς, πόσο ακόμα θα παραμένουμε θεατές και χαμογελαστές μαριονέτες;
Οι Έλληνες δεν μπαίνουν σε καλούπια. Αρνούμαστε να γίνουμε μάζα και να τους επιτρέψουμε να μας μετατρέψουν σε πολίτες της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Πρέπει να αγωνιστούμε για να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας και την μοναδικότητά μας.
Προσπαθώ όσο πιο συμπυκνωμένα και σε απλά ελληνικά να θυμίσω όσα ηθελημένα ή αθέλητα ή από άγνοια συχνά όλοι μας ξεχνάμε. Θα μπορούσα να γράφω δεκάδες χιλιάδες αράδες, άραγε όμως πόσοι από εσάς θα είχατε το χρόνο ή τη θέληση να τις διαβάσετε; Πόσοι από εσάς θα παρακινηθούν να εξετάσουν πια με κριτικό μάτι την αλληλουχία των γεγονότων και θα θελήσουν να πάψουν να είναι θεατές μαριονέτες; Δεν έχουμε χρόνο! Ο χρόνος τελειώνει. Λίγα, μετρημένα στα δάχτυλα, είναι τα οχυρά που δεν έχουν πέσει, αν και πολύ φοβάμαι, ότι όταν θα δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές μπορεί κι αυτά να μην υπάρχουν.
Έστω, όμως και στο τελευταίο δευτερόλεπτο μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας.
Μην ακούτε τις ερινύες που κραυγάζουν ότι δεν μας συμφέρει να μείνουμε μόνοι. Ακόμα και στη σημερινή μας κατάντια μας φοβούνται! Ξέρουν ότι δεν είμαστε μόνο μερικά εκατομμύρια αποδυναμωμένες ψυχές είμαστε μυριάδες, αρκεί να αφυπνιστεί η Ελληνική συνείδηση, όπου υπάρχει. Μας τρέμουν. Ξέρουν ότι οι τύχες όλου του κόσμου εξαρτώνται από το ελληνικό θαύμα! Έλληνες, για πόσο ακόμα, θα τους αφήνουμε να μας επηρεάζουν, παντοιοτρόπως, ώστε να πάψουμε να πιστεύουμε σ’ αυτό; Μας τρέμουν γιατί εξαρτώνται από εμάς τους πνευματικά ανώτερους, τους τέκτονες, τους ήρωες, τους ορθόδοξους χριστιανούς. Γι’ αυτό, οι δυτικοί, ήδη, από τα Βυζαντινά χρόνια μας αποδυναμώνουν, μας απαξιώνουν και μας ευτελίζουν.
Μέρα τη μέρα πληθαίνουν τα σενάρια εκφοβισμού. Σενάρια του τύπου, -ότι δεν μας συμφέρει να αποσυρθούμε από την Ένωση ή ότι θα πτωχεύσουμε ή ότι υπάρχει απειλή πολέμου από τα ανατολικά ή ότι επίκειται γενικότερη σύρραξη στη Μεσόγειο-, μας καταρρακώνουν το ηθικό.
Τα τελευταία χρόνια, αφού πρώτα εύστοχα μας μετέτρεψαν σε καλομαθημένους ή κακομαθημένους υπερκαταναλωτές-χρήστες των κούφιων πλαστικών και πλασματικών τους εφευρέσεων, στη συνέχεια ξεκίνησαν τον ψυχρό πόλεμο με ανελέητες επιθέσεις στις περιουσίες μας και στις οικονομίες μας, κατ’ επέκταση στον ψυχισμό μας. Χάρη στη νεοπλουτίστικη τάση μας και τα ανεξέλεγκτα πάθη μας ήταν πια εύκολο να προχωρήσουν στον αφανισμό μας.
Γιατί; Γιατί ήθελαν να επιφέρουν καίριο πλήγμα στην αξιοπρέπειά μας, την μεγαλοφυή διάθεσή μας, το αστείρευτο ελληνικό μας «κέφι» που –ως γνωστόν- η υγιής συνύπαρξή τους λειτουργεί σαν βόμβα μεγατόνων στην όποια πρόκληση. Καταστέλλοντας το γέλιο, την αισιοδοξία μας, την ελληνική μας περηφάνια, μας αφόπλισαν. Μας ανάγκασαν να σκύψουμε το κεφάλι, και να γίνουμε αγέλαστα αγάλματα, κοπάδι χωρίς πνοή και θέληση, Ραγιάδες! Να γιατί!
Ψηλά το κεφάλι! Προλαβαίνουμε. Ο καθένας μας θα αναλάβει να διαχειριστεί ένα τομέα δράσης, ανάλογο με τα προσόντα και τις περγαμηνές του. Εξακολουθούμε να είμαστε οι υπερήφανοι απόγονοι του Μεγα-Αλέξανδρου, του Θεμιστοκλή και του Περικλή, τα παιδιά του Σόλωνα και του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Ιπποκράτη. Σταματήσαμε όμως εκεί; Ας κρατήσουμε ψηλά το γόητρο της φυλής μας. Να θυμόμαστε την μοναδικότητά μας και την δύναμη της πίστης μας. Να δώσουμε στα παιδιά μας το δικαίωμα να περηφανεύονται όχι μόνο για την χρυσή ελληνική αρχαιότητα, αλλά και γιατί είναι δικοί μας απόγονοι. Απόγονοι των Ελλήνων του 21ου αιώνα που άλλαξαν την ροή της παγκόσμιας ιστορίας! Απόγονοι αυτών που αγωνίστηκαν για να μην γίνουν οι ΈΛΛΛΗΝΕΣ ένας ακόμα αριθμός στην λίστα των απόλυτα ελεγχόμενων πολιτών της νέας τάξης πραγμάτων.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΟΙ ας το αποδεχτούμε ως τη μόνη αλήθεια. Αυτό είναι το νέο δεδομένο. Στο χέρι μας είναι να ανακάμψουμε, να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
Πρωτεύει να συμφωνούμε ότι τα οράματά μας είναι κοινά. Μετά με τη βοήθεια του Θεού και της τεχνολογίας έρχονται η ενημέρωση και η οργάνωση. Ακολουθεί η άμεση σύσταση επιστημονικών επιτροπών δράσης και καταμερισμός ευθυνών με συγκλίνοντες στόχους. Απαιτείται ομογένεια και ομοψυχία. Το έργο είναι επίπονο και πολύπλοκο στην απλότητά του. Κι έχει μόνο αρχή, όχι τέλος.
Οι αρχικοί στόχοι είναι δύο:
- · Η αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του λαού μας και η επανάκτηση όσων μας ανήκουν.
- · Η ανάπτυξη της εσωτερικής αυτοδυναμίας της χώρας μας με πλήρη εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων κάτω από απόλυτα υγιείς περιβαλλοντικές συνθήκες, μακριά από την παγκοσμιοποίηση.
Επειδή πολλοί θα είναι αυτοί, που δεν με γνωρίζουν και πιθανόν θα αναρωτηθούν για μένα, ας ξέρουν μόνο τούτο. Είμαι απλά μια Ελληνίδα, και μάνα τεσσάρων παιδιών, που δεν επιζητώ δόξες, χρήμα ή τιμές. Επιδίωξή μου είναι να γίνω μόνο ένα πετραδάκι στο οικοδόμημα που όλοι μαζί ξεκινάμε να χτίσουμε για να ξαναλάμψει το χαμόγελο της αισιοδοξίας στα προσωπάκια των παιδιών όλων των ηλικιών. Μπορούμε να απαιτήσουμε και να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν. Όσοι με γνωρίζουν θα ξέρουν ή θα θυμούνται ότι όποτε αποφάσισα να ακολουθήσω ένα όνειρο ή ένα στόχο δικό μου ή άλλων πολλών, πάλεψα ασταμάτητα μέχρι την υλοποίησή του.
Ένας κούκος, όμως, δεν φέρνει την άνοιξη…
Κ. Μικρούτσικου
Αναδημοσίευση από το www.starvoice.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου